Manila (hier alle foto's)
Vanuit het nette, ordelijke Japan aankomen in het overvolle, vuile Manila , het is zelfs voor ons alweer een cultuurshock. We hadden over deze stad wel al gelezen dat je hier zo snel mogelijk weg moet, maar we hadden ook de tijd nodig om ons even te verdiepen in de Filipijnen dus het werden toch 3 nachten hoofdstad. Gelukkig logeerden we in de zakenwijk Makati in een hotel dat nog maar 2 weken open was, dus dat zat wel goed. We hebben er Intramuros bezocht, waar je overblijfselen kan zien van de Spaanse bezetting in 1571. Het is er wat rustiger dan in de rest van de stad wat het aangenaam maakt.
Maar ons advies, maken dat je zo snel mogelijk uit Manila weg bent. Je ziet er ook heel veel armoede en alle vrouwen zijn er zwanger, of gaan het nog worden of zijn het net geweest. Met het gevolg dat je ook heel veel arme kinderen op straat ziet, die zelfs naakt in de vuile straten liggen, ‘spelen’ en trachten te overleven. Vrolijk word je daar ook niet van. Om van de drukte en de smog te ontsnappen hebben we een daguitstap naar de Taal vulkaan gemaakt, op 2u rijden van Manila. We zijn er als ware flashpackers met een luxe auto met chauffeur naartoe gereden. Dan dien je nog een bootje te nemen en staat je er nog een klim te wachten. Bijna iedereen doet die klim op een paardje, wij kozen voor de eigen benen. Het was erg warm en geen beschutting tegen de zon, zodat we uitgeput en verbrand boven kwamen maar het zicht was wel de moeite waard!
We hebben er in een tricycle wat rondgereden naar mooie uitzichten in de buurt en zijn er naar de wekelijkse markt geweest.
De dag erop stond er een trekking op het programma naar Batad waar de mooiste en grootste rijstterrassen zich zouden bevinden, zo mooi dat het zelfs Unesco werelderfgoed is geworden. De terrassen zijn namelijk 2000 jaren geleden gebouwd met de hand door de Ifuago, de vroegere snelkoppers. Eerst rijden we gedurende een half uur met een tricycle naar een punt waar je te voet verder moet. Ze zijn er een nieuwe weg aan het bouwen maar het is er zo bergachtig dat sommige stukken zo steil zijn dat een tricycle dat niet aankan. Enkel een 4x4 kan die nieuwe wegen berijden. Ook erg slim als je het mij vraagt. Maar het komt erop neer dat Batad nog steeds enkel te voet te bereiken is want de weg is nog lang niet af en erg snel vorderen de werken ook niet hoor. Ondertussen hebben ze er wel elektriciteit maar alles moet dus te voet naar het dorpje worden aangevoerd over een smal bergpaadje. Opnieuw was het erg warm en was er weinig beschutting tegen de zon. Maar onze gids schatte ons toch fit genoeg in om de tocht naar de waterval te maken. Het was een hele trip, eerst door de rijstvelden, dan bergop, bergaf, soms al kruipend maar overal was het zicht even prachtig, net als de waterval. Het was een welgekomen verfrissing. De terugtocht was ook erg zwaar maar we hebben er van genoten.
Sagada (hier de rest van de foto's)
Van Banaue ging het naar Sagada, een tocht door een prachtig berglandschap. De eenden mochten ook mee op het busje.
Sagada is een gezellig dorpje, bekend voor zijn hangende doodskisten en grotten met nog meer doodskisten. Onze gids zijn vader zou er ook bij hangen. Ik weet niet zeker of je dat moet geloven. Er zijn ook kleinere kisten bij, waarvan je zou denken dat die van overleden kinderen zijn maar het zijn volwassenen in gehurkte houding. Het is een hele eer om zo begraven te worden en alleen voor de rijkeren weggelegd, aangezien je er heel wat dieren (koeien, varkens en kippen) voor moet offeren.
Van Sagada kan je naar Baguio via de Halsama highway. Het is een rit van 100 km met de lokale bus die er bijna 6u over doet maar je doorkruist er adembenemende landschappen. Ik denk niet dat we ooit mooiere landschappen gezien hebben over zo'n groot gebied. Je hebt er ook veel aangelegde terrassen, niet met rijst maar met allerlei groenten. Echt een must see als je naar de Filipijnen komt. In Baguio hebben we overnacht omdat de tocht naar Manilla anders te lang zou duren. Maar zoals alle Filipijnse steden is het er te druk en teveel verkeer.
Van Banaue ging het naar Sagada, een tocht door een prachtig berglandschap. De eenden mochten ook mee op het busje.
Anilao (hier alle foto's)
Dan was het eindelijk terug duiken geblazen! De laatste keer was in Thailand, alweer 7 maanden geleden. Dit keer wilden we het ‘macro paradijs’ Anilao verkennen. Hier kan je veel klein onderwaterleven zien tijdens zogenaamde ‘muck’ duiken. Maar toen we er aankwamen wisten ze ons te vertellen dat er slecht weer op komst was en dat bij veel wind de boot niet in of uit kan varen. We waren niet van plan om de dag van aankomst al te gaan duiken maar op hun aanraden hebben we dat toch maar gedaan. We hadden nog 2 chinese duikers mee, waar we onder water al ambrasse mee hadden. Ze hadden beiden 2 grote camera’s mee en gedroegen zich onder water niet echt hoffelijk. De ‘nieuwe rijke chinezen’ zijn niet erg populair in het reismilieu en ze hebben hun reputatie nog maar eens bevestigd. Na de duik hebben we het wel uitgepraat zodat ze de dag erna wel ok waren onder water. Maar vrienden zouden het niet meer worden. De duiken waren trouwens goed meegevallen. Het is niet echt het seizoen voor macro maar we hebben o.a. vele nudibranches gezien en enkele frogfishes.
De 3e dag bleek de zee te ruw en zijn we er eerder dan gepland vertrokken. Dat was wel niet zo makkelijk aangezien de boot niet meer kon aanmeren aan de steiger. Een alternatieve route is een beklimming naar een dorpje maar met onze bagage was dat te steil. Oplossing: Onze bagage in plastieken zakken doen, dan in een soort koelbox en al zwemmend de koelbox naar de boot brengen, zo meerdere keren op en neer. De koelbox kon vanboven niet dicht en we hadden dus schrik dat de kleren in het water zouden belanden maar die mannen hadden dat precies al meer gedaan. Wijzelf waren wel kletsnat na die trekking naar het dorp, maar dan van het zweet!
Moalboal (voor wie het nog niet beu is, meer onderwaterfoto's)
Op aanraden van het duikresort was onze volgende bestemming Moalboal, waar je grote scholen sardienen kan zien. Enkel in Zuid Afrika heb je nog grotere scholen. We logeerden er bij een Belg, die zoals zovele westerlingen, een veel te jonge Filipijnse aan de haak had geslagen. Onze duikgids was een 25-jarige Filipijnse schone, Rowanna genaamd. Ze heeft ons heel wat frogfishes en ander onderwaterleven laten zien. De beloofde duizenden sardienen waren er ook!
Boven het water was er ook wel wat te zien hoor, maar met al dat duiken hebben we het voor de rest rustig aan gedaan.
Bovenaan op onze bucketlist stond nog steeds walvishaaien te zien. In Oslob, niet ver van Moalboal, kan je er daar mee snorkelen. Je hebt er voor- en tegenstanders, aangezien de walvishaaien er gevoederd worden en dat brengt ook nadelen met zich mee. De walvishaaien worden namelijk gewend aan mensen en boten en kunnen zich dan zo sneller verwonden aan boten met motoren. Maar aan de andere kant kunnen de vissers nu geld verdienen met toerisme, in plaats van de walvishaaien te doden, want wees maar zeker dat ze dat in het verleden deden. Ook is dat heel populair bij de Filipijnen en hopelijk geeft dit hun het besef dat ze het onderwaterleven moeten koesteren. Na wat rondvraag gedaan te hebben besloten we er ons dan toch maar aan te wagen. Er was veel volk, maar van te voren kreeg je duidelijke instructies over wat te doen en dat werd door hen ook gecontroleerd. Je mag bv. geen flits gebruiken, je moet afstand houden en de haaien zeker niet aanraken. Het was toch wel indrukwekkend. Onmiddellijk zat je tussen de walvishaaien te zwemmen en kwamen ze van alle kanten. Je moest soms echt wegzwemmen om hen niet te raken, wat niet altijd op tijd lukte. Je moet vooral opletten om niet door hun staart geraakt te worden, want daar kan veel kracht achter zitten. Het is alleszins een manier om deze grootste vissen van zo dichtbij te zien. We blijven een beetje met een onbehaaglijk gevoel zitten dat we dit soort toerisme gesteund hebben maar vonden het toch een geweldige belevenis. Het zijn prachtbeesten!
Onze bucketlist is dus onthoofd. Duiken met hammerheadsharks staat nu bovenaan! Deze hebben iets meer tanden maar zijn ook zo uniek. Sorry mama!
Siquijor (hier de rest van de foto's)
Dit is een klein, mooi eiland met heel veel groen en mooie stranden, waar we verbleven in een leuke bungalow met zicht op zee. We waren helemaal alleen in het resort maar het weer werkte niet echt mee, want er was constant harde wind en regelmatig regen. Jammer want het eiland is eigenlijk ideaal om er met de brommer rond te toeren. Goede wegen en weinig verkeer. De eigenaar was een Deen, wat je kan merken aan onderstaande foto.
Filipijnen is een groot, uitgestrekt land met heel veel eilanden en heeft zeker heel wat te bieden. We hebben wat pech gehad met het weer maar het is dan ook regenseizoen dus daar hadden we al voor gevreesd. We hebben het rustig aan gedaan omdat we de vele verplaatsingen wat beu waren. Wat heel aangenaam is dat bijna iedereen Engels spreekt en dat je zowat alles overal kan lezen. Ook is het dagelijks leven hier erg goedkoop, zelfs al de merken zijn verkrijgbaar aan een voordelige prijs. We gaan dus zeker nog eens terugkomen, ook om te duiken, want er zijn mogelijkheden zat.
Morgen start onze verplaatsing naar Indonesië (eerst binnenvlucht naar Manila en dan een nachtvlucht naar Bali). We hebben er voor 14 dagen een villa geboekt in Tulamben waar we ook van plan zijn om te duiken. Hopelijk zit het weer wat mee want uiteraard is het daar ook regenseizoen. En ja, we weten dat het mooi weer is in België maar het is jullie van harte gegund!
Op aanraden van het duikresort was onze volgende bestemming Moalboal, waar je grote scholen sardienen kan zien. Enkel in Zuid Afrika heb je nog grotere scholen. We logeerden er bij een Belg, die zoals zovele westerlingen, een veel te jonge Filipijnse aan de haak had geslagen. Onze duikgids was een 25-jarige Filipijnse schone, Rowanna genaamd. Ze heeft ons heel wat frogfishes en ander onderwaterleven laten zien. De beloofde duizenden sardienen waren er ook!
Siquijor (hier de rest van de foto's)
Dit is een klein, mooi eiland met heel veel groen en mooie stranden, waar we verbleven in een leuke bungalow met zicht op zee. We waren helemaal alleen in het resort maar het weer werkte niet echt mee, want er was constant harde wind en regelmatig regen. Jammer want het eiland is eigenlijk ideaal om er met de brommer rond te toeren. Goede wegen en weinig verkeer. De eigenaar was een Deen, wat je kan merken aan onderstaande foto.
Bohol (hier alle foto's)
Met de ferry ging het richting het eiland Bohol, waar het ook goed duiken zou zijn. Maar helaas was het weer nog steeds erg winderig en nat, zodat we maar niet onder water gegaan zijn. Wel zijn we op 2 brommertjes naar de Chocolate hills gereden en onderweg gestopt om de superschattige tarsiers oftewel spookdiertjes te gaan bewonderen. Voor de rest hebben we vooral genoten van ons super appartement waar we zelf ontbijt en lunch gemaakt hebben. Echt genieten om nog eens muesli met yoghurt of amandelmelk te eten en 's middags een volkoren baguette met kaas, tonijnsalade of blauwe kaas.
Morgen start onze verplaatsing naar Indonesië (eerst binnenvlucht naar Manila en dan een nachtvlucht naar Bali). We hebben er voor 14 dagen een villa geboekt in Tulamben waar we ook van plan zijn om te duiken. Hopelijk zit het weer wat mee want uiteraard is het daar ook regenseizoen. En ja, we weten dat het mooi weer is in België maar het is jullie van harte gegund!
