Duiken op je huisrif, wat wil een mens nog meer?

Dauin

Tja, hoe geraakt een mens hier in godsnaam verzeilt? Wel, wij voor het duiken. Ik volg op social media nogal veel onderwaterfotografen en dan zie je ook regelmatig foto's van Dauin opduiken. Via AirBnb hadden we dan een leuk verblijf gevonden in een klein dorpje ernaast, in Zamboanguita. Het eiland Apo, ook populair bij snorkelaars en duikers, ligt op zo'n 7 kilometer afstand van de kust en vanuit ons verblijf had je hier een mooi zicht op. De bungalows waren zo goed als nieuw met alle comfort voorhanden. We hadden ook een eigen keuken zodat we af en toe zelf wat eten maakte. Daar snak je soms naar, na 2 maanden niet zelf te koken. 

Het verblijf was dus duidelijk in orde, nu onze tijd (1 maand) nog omkrijgen! 😂 Duiken dus! Via 2 onderwaterfotografen hadden we de naam André Snoopy Montenegro doorgekregen. Hij is eigenaar van Wild Scuba en ook een goede onderwaterfotograaf. Eerst zijn we een paar keer gaan duiken met een duikgids van hem. Dauin is echter nog niet zo populair als Tulamben en de meeste duikgidsen zijn dan ook niet zo gespecialiseerd in macrofotografie als die van Bali.  Er waren ook vaak hoge golven zodat duiken van de kant niet zo ideaal was. In het begin waren we dus niet zo enthousiast. Hier wat foto's van het huisrif van Wild Scuba. 

We zijn met hem ook gaan duiken op ons huisrif, waar we wel van onder de indruk waren. Er zitten heel veel hengelaarsvissen, van mini naar giant, altijd minstens een koppel harlekijn garnaaltjes, naaktslakken, zeepaardjes en zoveel meer... Die harlekijngarnalen waren meestal aan het eten aan een zeester. Ik kan daar uren naar blijven kijken. Vele duikorganisaties komen hier ook duiken per boot. Wij probeerden vroeg te gaan zodat we die duikers voor waren.

 

 Als buren hadden we een Amerikaans koppel, Estella en Paul. Zij duiken vooral op hun huisrif en we zijn een keer met hun meegegaan. Dat beviel ons zo dat we vooral nog op het huisrif gedoken hebben, soms samen met hen, soms met een Engels koppel Lin en David en soms met ons tweetjes. We lieten dan de tanks komen van Wild Scuba en doken vroeg in de ochtend. De maand december staat wel bekend voor hoge golven dus we hebben soms vele dagen achter elkaar niet kunnen duiken. De zichtbaarheid is dan slecht maar met de hoge golven is het ook moeilijk om van de kant heelhuids in en uit het water te geraken.
Op ons huisrif waren er in de ochtend, voor dat de duikboten waren toegekomen, heel veel zeepaardjes nog vrij rond aan het zwemmen. Nog zo'n prachtbeestje waar ik uren naar kan kijken...

 

 

 

  

Het is altijd geweldig als je een nieuw 'beest' ontdekt onder het water. Zeker als het een zeekonijn (Jorunna Parva) is! Het is echter niet aan te raden om dit konijntje te aaien. Hij is namelijk erg giftig. Ze bestaan in verschillende kleuren. Wij hadden de witte versie al eerder gezien maar de gele was nieuw!

Er waren ook heel wat zeeslakjes die we nog nooit gezien hadden, zoals dit rose exemplaar van zo'n 2 mm groot.

 Nemo was er ook, zelfs met nieuwe nemo'kes in de maak. Mama en papa beschermen de eitjes erg goed en maken ze schoon door met hun vin erover te bewegen.

En omdat ik de harlekijngarnaaltjes zo vaak getrokken heb doe ik jullie er nog een paar cadeau, om het af te leren...

 

Tijdens de kerstdagen waren we er ook. Al weken van te voren komen de kindjes van de buurt kerstliedjes zingen voor een snoepje of een centje.

Op kerstavond zijn we in het restaurant in de buurt gaan eten samen met Estella, Paul, Lin en David. Op kerstdag hebben we een duik gemaakt met hen en nog vrienden van Estella en Paul. Allemaal hadden we ene kerstmuts op en er hing een leuke sfeer.

Diezelfde Estella en Paul hadden met oudjaar een privéparty georganiseerd. Ik had geen fototoestel bij of gsm dus ik kan helaas geen foto's tonen maar het was een erg leuke avond met lekker eten, bier van het vat en een goede band. Thanks Paul and Estella for everything! Love you guys!

De kennissenkring werd dus vlot uitgebreid en we zijn ook nog eens op verplaatsting gaan duiken met ons 6-en en een andere amerikaan die er ook woont. Hij ging regelmatig duiken naar een oude pier en wou ons dat ook tonen. In Bali hadden we al over deze pier horen spreken dus we waren benieuwd! En het was er inderdaad de moeite. Er was heel veel leven rond de pilaren van de jetty en erg kleurrijk. Ook de naaktslakken waren er in grote getalen en soms ook in erg groot formaat.

Ja, het was een erg mooie plek om te duiken. Tot we 1 van onze duiklampen in het oog kregen. Stef had als assistente mijn onderwerp moeten belichten en had op een plaats onze rose duiklamp in het zand gelegd. Maar plots begon de verf ervan los te komen en precies te dampen. Het omhulsel was echt aangevreten. Een klein detail: eigenlijk is het er verboden om te duiken maar niemand wist waarom? We hebben nu een vermoeden dat ze er zuren of dergelijke gedumpt hebben maar zeker weten we dat niet. Toch wel wat beangstigend, niet?

We zijn met die bende ook eens een dag gaan duiken aan Apo eiland, je weet wel, dat eiland waar we de hele dag naar keken. Er is nog heel veel koraal, vooral hard koraal, en zeker niet slecht om te duiken maar macrofotografen komen er moeilijk aan hun trekken. Onze duikgids deed zijn best om wat klein spul te vinden maar ik ploeter toch wat liever in de modder.

We hadden ook vissers als geburen, die ook graag gingen vissen op ons huisrif. Ai, ai, ai,... Maar je kan hen eigenlijk niet veel kwalijk nemen. Zij woonden daar eerst, de duikers zijn er nadien pas gekomen. En ze vissen met 'kleine' netten, enkel voor eigen gebruik. Ze zijn erg arm dus wie zijn wij om daar een mening over te hebben.

Uitstappen hebben we er niet veel gemaakt, enkel naar de supermarkt in Dumaguette, zo'n 30 km verderop. Aan de hoofdweg passeerden er bussen maar die zaten meestal vol. De andere optie was een jeepney nemen, je weet wel, zo'n omgebouwde Amerikaanse schoolbus. Het kost zo'n 40 cent, het is niet de veiligste manier en vaak zit je bijna op iemand zijn schoot, maar het is avontuur verzekerd!

Na  deze 3 maanden duiken zijn we best tevreden met onze nieuwe camera en vooral zijn macro functie. Ook boven water begin ik de dwang te krijgen om insecten vast te leggen. Hierbij een spin op ons terras. Door het 'vergrootglas' krijg je een heel ander kijk om deze dieren, niet?

Momenteel hebben we al voorzichtige plannen om op het einde van het jaar terug naar Dauin te gaan. We hebben het er goed naar onze zin gehad, mensen leren kennen en we kunnen er doen wat we graag doen, namelijk duiken en onderwaterfoto's nemen. Meer hebben wij niet nodig!